Eğitim Felsefesi

    Bugün ilk grup rehberliğimi yaptım stajımda. mini mini on tane 7. sınıf öğrencim vardı. Aslında etkinlikler güzel geçti, oturum sorunsuz tamamlandı. Ama benim içimde oturmayan şeyler var. Ben gerçekten eğitimci olmaya uygun biri miyim?
   Çocuklar arada yanlarındakilerle konuşuyor ve ben kendimde onlara konuşmayın deme hakkını bulamıyorum. Hatta kaç kez çocuklar "Buraya isteyerek geldiniz değil mi? Haftaya da devam etmek istiyor musunuz?" gibi sorular sordum. Belki bu öğretmenlik kimliği ve otoritesini daha benimsememle alakalı olabilir fekat burada bahsi geçen kimlik de eğitimin doğası gereği despot bir noktada duracak. Abimle konuştum, o da zamane çocuklarının ne kadar saygısız olduğundan yakındı. Fekat benim birinden saygı beklemem için aramızda bi ilişki düzeyi bi paylaşım olması gerekiyor. Sırf karar verilmiş bazı konuları anlara öğretmem üzerinden, motivasyonu olmayan çocuklardan saygı beklemeyi de düşünemiyorum. Aslında bi şekilde bu bahsettiğim şeylerin antitezleri sistematik açıdan bulunabilir. Ama şuan bunu da istemiyorum.