Kendi Kendine

       Bir yerlere gitmek için başkalarını ikna etmeye çalışmak ve tek başına bir yerlere gidememek bu motivasyonu gösterememeyi yıllar önce aştım. Ama bugün daha çok gözlemledim ki, ben kendi kendime baya baya eğleniyorum. 1 ile 10 arasında bir doyum derecesi olsa. Ben şuan 6 derecesinde tek başıma eğlenebiliyorum. Bu demek değildir ki arkadaşlarım bu skalayı yükseltmiyor, onlarlayken de 8-9 falan oluyordur. Kendi başıma da 7'ye kadar yükseldiği oluyor. Ama bugün dikkatimi çeken ben sesli olarak gülüyorum ve hatta kendi kendime baya baya konuşuyorum, geyik yapıyorum. (Buradan tekliflerimi reddeden arkadaşlarıma sesleniyorum, artık çok geç!!!)
       Aslında ben çocukken de bu dereceyi doldursam benzer bir şekil ortaya çıkardı. Her zaman kendi kendine  eğlenebilmesini bilen, kendini eğlendirebilen biri olmak önemli yaa. (kendini gıdıklamadan, lütfen.) Tabi bu benim maniyi savunma mekanizması olarak kullanma eğilimimle de alakalı olabilir. Bu konudaki en büyük sınavımı yılbaşında vereceğim sanırım, merakla bekliyorum. Gerçi geçen sene de çeşitli nedenlerle birlikte olduğum gruptan ayrılarak (12'den sonra) yurdun TV odasında tek başıma MTV izleyerek kalorifer peteğinin üstü dahil her yerde dans ederek geçirmiştim. Tamam bu senekinin bu kadar nevrotik olmasını ben de istemiyorum. Ama yeni yıla hangi şarkı ile gireceğim karar verdim: Gülşen- Sözde Ayrılık